BOOOOEEM, Niet Corona, maar Sociale Media zijn het virus hoor…
Nok, Nok, mag ik even terug in de tijd, naar 2008, toen de screentijd nog beperkt was?
Analyse van vandaag de dag in 2020: zomaar incidenteel door olieproducerende landen bepaald dat olie voorraad slinkt, hierdoor gaan prijzen aan de pomp omlaag. Corona slaat om zich heen, daardoor moeten mensen een tijd thuis blijven waardoor de vraag naar olie verder keldert . Gevolg zal zijn compensatie door de vrije marktwerking, de prijs gaat sky-rocket-high omhoog. En dat maakt dat we de eigenlijke kern van het probleem hebben geïdentificeerd, was opgenoteerd in 2008/2009…
Olie drijft de mens – Een wereld zonder olie lijkt zo gek nog niet
Benzine weer terug op het prijspeil van 2008 of nog hoger. Of een wereld zonder olie? Eigenlijk is dat nog niet eens zo gek.
Blijkt toch dat we dan in ieder geval eindelijk in onze portemonnee gaan voelen dat we met z’n allen deze planeet naar de verdommenis aan het brengen zijn. Omdat we, stel, 400 euro per tank moeten afrekenen, zullen we toch minder kunnen doen aan andere dingen, dat meestal ook weer van alles te maken heeft met de wereld naar de knoppen helpen. Bijvoorbeeld kleren kopen. Ik weet het niet, ik noem maar wat, want ik ben geen expert op het gebied van kleren. Maar vast en zeker is er iemand die er in is doorgeleerd en die zegt, dat het geproduceerd is in een arm land, ver hiervandaan. Dan moet het worden getransporteerd. En dat is weer schadelijk voor de planeet. Eigenlijk terugvertalend in voor mij begrijpelijke materie: “zolang er gebruik wordt gemaakt van stoffen op deze aarde die op veel te veel kunstmatige manier zijn opgewaardeerd tot bruikbare stoffen – bijvoorbeeld brandstof gewonnen uit olie, dat 10 kilometer onder de zeebodem zit verstopt – is dat schadelijk voor de balans op onze planeet.” De aarde heeft het niet voor niets zo ver weg gestopt!? Degene die het omhoog haalt, die is de balans aan het verstoren. En dat doen we al meer dan 30 jaar. Sinds de eerste oliecrisis.
Nu is dit een analyse waarin de planeet, natuur en dier, als systeem wordt beschreven waarin de mens erbuiten staat. Hierdoor is per definitie het systeem in onbalans, omdat iets van buitenaf zich ermee bemoeit, tweede wet van Thermodynamica.
Als je de mens eraan toevoegt, dan is het systeem anders. De mens opereert dan bínnen het systeem, haalt eruit wat erin zit – zelfs alles, en zet het om in dingen die de rest van het systeem niet kunnen velen. Wachten dus maar tot het systeem weer terug in balans komt. Dit kan op 2 manieren. De eerste is de harde weg. De tweede de zachte. Voor het doel van deze essay, beschrijf ik de eerste.
De harde weg
Hierin verkeren we ongeveer al. De planeet, natuur en dier (laatste veel minder), straft de mens al ongenadig. Afgelopen 4 jaar, de tsunami, oorkaan Katrina, orkaan Nagris in Birma en zijn we deze nog niet vergeten, aardbeving in Sichuan China in 2008. in totaal bijna 300.000 doden. Hoe komt dat? Zuivere verklaring, er is teveel kaalslag uitgeoefend op de planeet, op de natuur. Hierdoor is de mens op de balans teveel in gewicht gegroeid (overbevolking, teveel mensen in gebieden waar niet te wonen valt, teveel mensen in gebieden waar eigenlijk veel minder mensen kunnen wonen, om diverse redenen). Onderzoek wijst uit dat er eigenlijk maar 750 miljoen vierkante km voor mensen bewoonbaar oppervlak is op deze aarde. Dat komt door het voedsel. Hierdoor kan ieder mens maar maximaal 75 vierkante kilometer benutten. Dat is dus 10 miljoen mensen. Dit is het aantal mensen dat leefde op deze aarde nog ver voor Christus, in de steen- en bronstijd. Momenteel huisvest deze planeet meer dan 6,8 miljard mensen! De harde weg van het systeem om terug te komen in balans is dus het vernietigen van mensen. Natuurrampen daargelaten, aids, kanker, ander ziektes, kunnen wel eens te maken hebben met de afweer van het systeem dat natuur en dier op ons uitoefenen. Denk aan blauwtong, gekke koeienziekte en nu de Mexicaanse griep, of Q-koorts. Nu zijn de ziektes aids en kanker afkomstig van plaatsen die nog niemand op deze wereld heeft kunnen duiden (hoe lang is de mens al niet bezig met het verzinnen van een geneeswijze hiervoor?). Er is mij wel eens ter oren gekomen dat insecten alles kunnen overleven. Dit moet je eens anders lezen: als de mens door het systeem wordt verdedigd (natuurrampen, ziektes), komt er een moment dat de insecten geen natuurlijk afweersysteem hebben (zoals vogels, maar ook menselijke bestrijdingsmiddelen), en kunnen zich dientengevolge manifesteren boven de mens. Denk je eens in wat er dan allemaal voor nare dingen kunnen gaan gebeuren, als insecten mensen als voedsel gaan zien, of zich in mensen gaan nestelen omdat de mens niet meer in staat is om er zich tegen te verweren. Daarom houd ik trouwens ook zoveel van science-fiction, omdat ik me dat voor kan stellen. Maar in deze wereld wonen? Nee, dat zou ik niet willen.
Tot zover de harde weg, dan nu weer de zachte weg
En die is juist goed om te behandelen, na bovenstaande, een positieve wending. Daarvan wil ik zeggen dat we die op dit moment juist aan het betreden zijn. De eerste “brick” van de spreekwoordelijke “yellow brick road” waarop zich de bange vogelverschrikker Michael Jackson begeeft. We durven nog niet, maar iets heeft ons in de greep dat we er wel aan móeten geloven. En dat is de olieprijs, de alles beheersende factor voor de mens. Er wordt zowaar om nog steeds onverklaarbare redenen – is er tekort, is het beleggingszekerheid, wordt het soms technisch te moeilijk – een pad betreden waarbij de olie door haar stijgende prijs haar verzachtende manifesterende werking gaat doen gelden op de mens. En dat is op de mens alleen. Het blijkt opeens niet meer mogelijk om een SUV te rijden (in de VS staan ze massaal bij de ingeruilde occasions). Het wordt lastiger om goedkoop elektriciteit te consumeren (in juli 2008 gaan de drie grootste elektriciteitsvoorzieners van Nederland gemiddeld met 10 euro per maand omhoog, bij alle gebruikers). Ten derde worden de voedselprijzen opgedreven. Een relatie met de verhoging in olieprijs is er niet direct, dus hier kunnen ook andere oorzaken zijn (teveel mensen!), maar er wordt gesuggereerd dat het komt doordat een eventuele vervanging van olie, biobrandstof, gewonnen van het land, ten koste gaat van voedselproducerend land.
Nu wat ik eraan doe
Ik kom afgelopen week net terug van een werkvakantie in Kroatië, met mijn gezin. Ja, wij hebben gevlogen. En dat terzijde, want dat doet iedereen (zie je? Ik doe gewoon mee). Enfin, ik doe daar werk voor het Ministerie van Milieu, die op haar beurt opdracht heeft gekregen van de Europese Unie. Het gaat om de energie-intensieve industrie van Kroatië, die vanaf 1 januari 2010 deel zal gaan uitmaken van het Europese handelssysteem in CO2 rechten. Nederland en alle andere beginnende EU-lidstaten doen al mee vanaf 2005. Het werkt alsvolgt, elke deelnemer krijgt een aantal CO2 rechten toegewezen, dat overeenkomt met hetgeen dat ze aan (veelal fossiele) brandstof verbranden, waarbij CO2 vrijkomt (de zogenaamde uitstoot van broeikasgassen, waarvan men beweert dat het zorgt voor de opwarming van de aarde). Elk CO2 recht staat voor een waardebedrag in €, dat wordt bepaald op een vrije markt (een beurs). Als de deelnemer haar CO2 uitstoot weet te beperken, kan ze voor die beperking de markt op om er €’s voor te krijgen. Dat wordt gezien als een stimulerende werking om de energie-intensieve industrie in essentie te laten komen tot zuinig met energie om te springen.
Op het moment dat jij dit hebt gelezen, gaat er eigenlijk al weer veel te veel energie verloren, door het beeldscherm waar je zo lang naar hebt zitten kijken. Sorry.
Ik wil afsluiten met het volgende dat dicht bij ons allemaal ligt in Nederland, volgens mij slechts 50 jaar geleden. Maar ik ving het op tijdens mijn werkvakantie in Kroatië. Zoals je weet, heeft Kroatië pas 14 jaar terug in oorlog verkeerd. Daarvoor was het Joegoslavië. Onze Kroatische office-manager die daar met ons samenwerkt, vertelde tijdens een autorit dat – toen zij klein was – er om 8 uur ’s avonds gewoon de elektriciteit werd afgeschakeld. Bij iedereen. Van landswege uit. Ze vertelde dat ze het zó’n warme tijd vond. Kaarsen aan, geen TV/PC, met elkaar praten. Dekens over je heen. Je kon niets anders. Nu? Zit ze vaak te zappen, tot een uurtje of 11. Dat is toch al weer 3 uur dat een heel land geen energie gebruikt. En ik ben van mening, dat hoeven we ook niet! In ieder geval verlangde zij naar die tijd terug. Zo verlangen er denk ik in Nederland ook een heleboel terug naar zo’n tijd, reeds meer dan 50 jaar terug. Dit is een wereld waarin ik wel zou willen wonen.
Eerste versie: 24-05-2008
Tweede versie: 29-09-2009
ir. Rogier van Meenen
Onderzoeker/project manager/energie- en CO2-deskundige/etcetera bij partij waarvan legacy doorgaat
Wat wij er nú aan kunnen doen?
Ondersteun echte projecten in de duurzame energie en afval-verwerking en -verwijdering, all over the world!
